Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Απλά, αρνούμαι

Αρνούμαι να αποδεχθώ οποιοδήποτε νόμο έχει μπει σε ισχύ από την ώρα που προδότες μετατρέψανε την χώρα μου σε χρεοκοπημένο υποκατάστημα παγκόσμιας τράπεζας. Υπάρχει μια αόρατη γραμμή μεταξύ εκείνης της ημέρας και της προηγούμενης . Στέκομαι πάνω της κοντά τρία χρόνια σαν να βρίσκομαι στην ζώνη πολέμου μεταξύ της χώρας μου και του κράτους τους.

Αρνούμαι να αποδεχθώ οποιαδήποτε απόφαση δικαστηρίου που θα στηρίζεται σε αυτούς τους κατοχικούς νόμους και βεβαίως δεν πρόκειται να δείξω κανέναν σεβασμό στους δικαστές που θα κληθούν να με κρίνουν. Τους έχω ήδη καταδικάσει από την ώρα που περίμενα σε εκείνη την γραμμή με τα δυο μου πόδια μες στο κρύο να έρθουν να αποδώσουν την δικαιοσύνη στην οποία ορκίστηκαν να υπηρετούν μέχρι θανάτου.

Αρνούμαι να αποδεχθώ οποιονδήποτε κομματικό υπάλληλο, που έχει πάρει τον τίτλο-φερετζέ- του δημοσίου, ο οποίος θα έχει απαίτηση να βρει την παρανομία μου για να αποδώσει το τίμημα σε χρήμα. Να είναι σε απόσταση ασφαλείας από το χέρι μου όταν θα πατήσει την σφραγίδα του κατασχετηρίου του σπιτιού μου, διότι αυτό το σπίτι δεν έβγαλε ούτε ένα σκουλήκι που να αποδέχεται τα πάντα αρκεί να "πέφτει" ο αιματοβαμμένος του μισθός.

Αρνούμαι να αποδεχθώ γιατρό δημοσίου τομέα όταν θα έρθει η ώρα να έχει ανάγκη την επιστήμη του συμπολίτης μου και θα έχει το θράσος να ζητήσει βιβλιάριο υγείας ή το χρηματικό ποσό που ορίζει ο νόμος για να κάνει αυτό που του επιβάλει ο υπέρτατος νόμος του λειτουργήματος του. Η άρνησή του να τιμήσει τον όρκο του θα είναι και η δική μου άρνηση να σεβαστώ ό,τι πολυτιμότερο έχει.

Αρνούμαι να αποδεχθώ τον όποιον θεσμό ακόμα κατέχει θέση σε αυτή την χώρα. Οι θεσμοί που έμαθα να σέβομαι είναι αυτοί που υπηρετούν την χώρα μου και δεν υπηρετούν καμία άλλη εις το όνομα του κέρδους.

Αρνούμαι να αποδεχθώ τα όρια που θα θέσει ο κάθε υπουργίσκος για το πώς θα διεκδικήσω τα δικαιώματα μου τα οποία έχουν ήδη εξαϋλωθεί από τις υποκλίσεις που έχει κάνει αυτός και οι όμοιοί του στην Μεγάλη Τράπεζα που λέγεται Ευρώπη.

Αρνούμαι να αποδεχθώ ως καθαρό πολιτικό πρόσωπο τον οποιονδήποτε διατηρεί ακόμα και τυπικές σχέσεις, συζητά ή έστω βρίσκεται τυχαία στον ίδιο χώρο με εκπροσώπους χωρών ή ιδρυμάτων που έβαλαν την ζωή μου υποθήκη για τις δικές τους αποθήκες χρήματος.

Αρνούμαι να αποδεχθώ τον κρατικό φρουρό ο οποίος αντί να φυλλάτει την δική μου πλάτη ασκεί βία σε μένα και στους γύρω μου για να μην ματώσει ο κρατικός εχθρός που έχει ασυλία αν και εδώ και τρία χρόνια η ασυλία του άρθηκε όπως άρθηκαν και όλοι οι νόμοι με τις δικές του υπογραφές. Οι κρατικοί φρουροί που προστατεύουν τον εχθρό και όχι τον συνάνθρωπο εδώ και τρία χρόνια μετατράπηκαν συνειδητά, εφόσον δεν παραιτήθηκαν, σε παρακρατικούς.

Αρνούμαι να αποδεχθώ ως Άνθρωπο οποιονδήποτε ψηφοφόρο ή παλαμακιστή του οποιοδήποτε κόμματος συμμετέχει ακόμα και με την παρουσία του μέσα στο Κατοχικό Κοινοβούλιο, αλλά και όλους αυτούς που σπρώχνουν την κατάσταση με οποιαδήποτε κομματική ταμπέλα. Δεν σέβομαι τον μικρό, άνοο, ατομικιστή και επικίνδυνο πολίτη ο οποίος με την κρυφή του ψήφο επιμένει να συντηρεί την χώρα μου σε καταστολή και ψυχική αφαίμαξη. 

Αρνούμαι να αποδεχθώ τον καθημερινό εξευτελισμό του Ανθρώπου, τον βιασμό της αξιοπρέπειας ζωής και θανάτου, τις αυτοκτονίες, την πείνα, την κατάθλιψη, την στέρηση οξυγόνου των δικών μου ονείρων και του διπλανού μου, αλλά και το κομμάτιασμα της χώρας μου με προδοτικά χρεόγραφα.

Αρνούμαι να θεωρώ ίσους όλους αυτούς που νομίζουν ότι η σιωπή μου είναι και η κατάφαση μου στο προμελετημένο έγκλημα που επιμένουν να συντελούν.

Διαβάστε περισσότερα »

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Ενημερωτικό Δελτίο της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ.


ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Σας γνωρίζουμε ότι ο φάκελος της αγωγής του ΕΠΑΜ κατά του Υπουργού Οικονομικών και του Γραμματέα Πληροφοριακών Συστημάτων, με αντικείμενο την ακύρωση των φορολογικών ενημερωτικών σημειωμάτων λόγω πλαστότητας, παραδόθηκε την Τετάρτη 23/1/2013 από τους πληρεξούσιους δικηγόρους στην Γραμματεία Νομικής Αλληλεγγύης του ΕΠΑΜ.
Ο υπόψη φάκελος αποτελείται από:
Α) Το νομικό σκεπτικό της αγωγής που καταλαμβάνει περίπου 240 σελίδες
Β) Τα στοιχεία 1490 εναγόντων
Ήδη η Γραμματεία Νομικής Αλληλεγγύης έχει ξεκινήσει τον επανέλεγχο των στοιχείων και την ομαδοποίηση τους κατά κατηγορία (άνεργοι, πολύτεκνοι, εργάτες, συνταξιούχοι, κλπ) και με το πέρας αυτής της εργασίας, που εκτιμάται να διαρκέσει περίπου μια εβδομάδα, θα κατατεθεί στο αρμόδιο δικαστήριο.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΜ
24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013
Διαβάστε περισσότερα »

Ανακοίνωση της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ. της 25ης Γενάρη 2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Η δίκαιη κινητοποίηση των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς σταθερής τροχιάς και οι εξελίξεις που ακολούθησαν με την επέμβαση της Αστυνομίας τη Παρασκευή ξημερώματα, έγινε η αφορμή να φανεί όχι μόνο ο αυταρχισμός της κατοχικής «κυβέρνησης» των δωσίλογων, αλλά να αποκαλυφθεί για μια ακόμα φορά το φασιστικό υπόβαθρο στο οποίο στηρίζεται. Οι «κυβερνητικές» μαριονέτες ανακάλυψαν, ότι δεν τους ήταν αρκετός ο παροπλισμός της Βουλής, που την υποβάθμισαν σε κοινό πρωτοκολλητή των αποφάσεων της Τρόικας και προχώρησαν στην απροκάλυπτη αστυνομική βία και καταστολή απέναντι στον «εχθρό» Λαό.
Η κίνηση αυτή ανέδειξε αρκετά ζητήματα και ερωτήματα τα οποία έχουν πολλούς αποδέκτες και πρέπει άμεσα να απαντηθούν.
Μερικά από αυτά είναι …. :
• Τίθεται πλέον σε απόλυτη αμφισβήτηση η ίδια η ύπαρξη των συνδικάτων και επί της ουσίας του στοιχειώδους δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι; Καταργούνται οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και οι Σ.Σ.Ε. μηδέ της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας εξαιρουμένης;
• Αναγνωρίζεται πλέον στους εργαζόμενους κάποιο, έστω στοιχειώδες, δικαίωμα λόγου σε ζητήματα που αφορούν στην εργασία τους και τελικά στην ίδια τους τη ζωή; Η αξία της εργασίας και της ίδιας της Ζωής καθορίζεται μονομερώς πλέον από το καθεστώς, το οποίο επιβάλει τις αποφάσεις του με πυγμή και απροκάλυπτη βία;
• Απέναντι στο καθεστώς που παρουσιάζεται αποφασισμένο και έτοιμο να εφαρμόσει τις εξοντωτικές για το λαό και τους εργαζόμενους αποφάσεις του, γεννώνται μια σειρά ερωτηματικά για τη στάση του ίδιου του λαού, των εργαζομένων και των μαζικών του φορέων διεκδίκησης και των, επί της ουσίας, υπό κατάργηση συνδικάτων. Οι κλασσικές μορφές πάλης, οι απεργίες, τα συλλαλητήρια, οι καταλήψεις χώρων δουλειάς είναι σήμερα αποτελεσματικοί και πρόσφοροι τρόποι αντίδρασης και διεκδίκησης;
• Μέχρι πού είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε; Πως είναι δυνατό να προχωρήσουμε όλοι μαζί σε μορφές αγώνα, πιο αποφασιστικές, πιο ευέλικτες και τελικά πιο έξυπνες, που θα ενώνουν τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται και που το καθεστώς τεχνηέντως τα τοποθετεί το ένα εναντίον του άλλου και θα παρακάμπτουν έτσι τη καθεστωτική προπαγάνδα, εξουδετερώνοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα του καθεστώτος για καταστολή;
• Είναι έτοιμοι οι επιστρατευμένοι απεργοί να απαντήσουν στην απαίτηση των καιρών για λειτουργική κατάληψη των μέσων μαζικής μεταφοράς και τη λειτουργία τους στην υπηρεσία του λαού, όπως θα έπρεπε να είναι; Μπορούν να απευθυνθούν στο λαό και να ζητήσουν την κινητοποίησή του για την υποστήριξη και την περιφρούρηση  αυτού του στόχου άρα και του αγώνα τους; Μπορούν να θέσουν σαν σημαία του αγώνα τους ζητήματα παλλαϊκά, όπως είναι η εκδίωξη της τρόικας και των εγχώριων υπηρετών της και η πάλη για την ανάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας της πατρίδας μας;
• Τι ρόλο παίζουν οι «κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες» της αντιπολίτευσης που όψιμα καταγγέλλουν την συνταγματική εκτροπή και το φασισμό και τρέχουν να συμπαρασταθούν στους απεργούς, την ίδια στιγμή που νομιμοποιούν τη συνταγματική εκτροπή με την παραμονή τους στο εξάμβλωμα που αποκαλούν Βουλή; Η καλύτερη υπηρεσία που θα μπορούσαν να προσφέρουν στους απεργούς θα ήταν η άμεση παραίτηση από το «κοινοβούλιο» με στόχο την απογύμνωση από κάθε νομική στήριξη των δωσίλογων. Όσο παραμένουν σ` αυτό, έστω καταψηφίζοντας, στη πράξη νομιμοποιούν αυτή τη φασιστική εκτροπή και τη κατάλυση του Συντάγματος που, με λέξεις, καταδικάζουν.
• Τι ρόλο παίζουν οι «συμπαραστάτιδες» ηγεσίες της ΓΣΕΕ και του ΠΑΜΕ που εμπαίζουν τους εργαζόμενους διασπώντας ή περιχαρακώνοντας το λαϊκό κίνημα, αποπροσανατολίζοντας με περιθωριακά και οικονομίστικα αιτήματα; Οδηγούν έτσι στον αφοπλισμό των συνδικάτων και την αγωνιστική παραίτηση των εργαζομένων;
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο καλεί τον ελληνικό λαό να δει καθαρά το πού τον οδηγούν οι δωσίλογοι και να πάρει στα χέρια του την κατάσταση, δίνοντας τις δικές του απαντήσεις στις προκλήσεις των καιρών. Η ίδια η κατάσταση – όπως διαμορφώνεται – δείχνει καθαρά ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να περάσει, γρήγορα, στη φάση της συσπείρωσης και της αλληλεγγύης εργαζομένων και ανέργων, δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, ελευθέρων επαγγελματιών και αγροτών, απλών και ενστόλων πολιτών, ανεξάρτητα από κομματικές επιλογές, ταμπέλες και χρώματα. Να δράσουν άμεσα και αποφασιστικά στηρίζοντας τον αγώνα των επιστρατευμένων.
Όλοι οι εργαζόμενοι να απαιτήσουν από τις συνδικαλιστικές τους ηγεσίες να σταθούν άμεσα και έμπρακτα στο πλευρό των επιστρατευμένων απεργών, στηρίζοντάς τους με κάθε τρόπο. Η νίκη τους θα είναι νίκη όλων των Ελλήνων και οι δωσίλογοι το γνωρίζουν. Γι αυτό και στρέφονται στον φασισμό.
Καλούμε τους ίδιους τους αγωνιζόμενους απεργούς, να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, να αντικρούσουν τις προσπάθειες χειραγώγησης του αγώνα τους από κάθε επίδοξο προστάτη των συμφερόντων τους  και να προχωρήσουν σε λειτουργική κατάληψη των χώρων και των εργαλείων της εργασίας τους. Θα προσφέρουν έτσι, στην Κοινωνία, αυτοί οι ίδιοι τις Υπηρεσίες, που οι πολίτες έχουν ανάγκη, αποδεικνύοντας το δίκιο του αγώνα τους, ακυρώνοντας στη πράξη την αισχρή προπαγάνδα του καθεστώτος και τον κοινωνικό αυτοματισμό, που αυτή υποδαυλίζει. Μόνο έτσι θα υπάρξει πάνδημη συμπαράσταση και η Νίκη θα είναι μόνιμη και αδιαμφισβήτητη.
Καλούμε τους αγρότες, που ξεκινούν κι αυτοί κινητοποιήσεις, να ενώσουν τις δυνάμεις τους με αυτές των εργαζομένων και των ανέργων στις πόλεις και να συγκλίνουν προς το κέντρο, οδηγώντας όλοι μαζί σε κορύφωση τον Αγώνα, για την ανατροπή της δωσίλογης κυβέρνησης και του καθεστώτος χρεοκρατίας.
Το ΕΠΑΜ πιστεύει, ότι ο μόνος δρόμος που θα καλύπτει όλο τον εργαζόμενο ελληνικό λαό και τα αιτήματά του, είναι η απαίτηση να γκρεμοτσακιστούν οι δωσίλογοι και οι προστάτες τους, ώστε η χώρα να επανέλθει στη δημοκρατική ομαλότητα και να αποκτήσει την Εθνική της Κυριαρχία και Ανεξαρτησία, μακριά από κατακτητές και ληστοκράτες.
Το ΕΠΑΜ καλεί όλο το λαό να προχωρήσει στην εξάπλωση ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ διαρκείας. Μόνος μας οδηγός οι αγώνες και οι θυσίες των γονιών μας. Μόνο μας Χρέος το μέλλον των παιδιών μας. Αυτή η γη μας ανήκει.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ του  Ε.ΠΑ.Μ
25 Ιανουαρίου 2013

Διαβάστε περισσότερα »

Εύστοχη δήλωση




«Με τη σημερινή ενέργεια ξεσκεπάζεται το αυταρχικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Με την επέμβαση των ΜΑΤ στα Σεπόλια σε συνδυασμό με την ολονύκτια επίδοση των φύλλων επίταξης, που μας θυμίζει το σύστημα "Πόρτα- Πόρτα των ΕΛΤΑ", η κυβέρνηση συναγωνίζεται σε "δημοκρατικότητα" ακόμη και τη χούντα των συνταγματαρχών και μάλλον προηγείται.

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως εργαλεία τον φόβο, τους εκβιασμούς, τις επεμβάσεις, τις απειλές, τη διαπόμπευση και την προβοκάτσια για να εφαρμόσει τα μνημόνια και τις δεσμεύσεις προς τους τοκογλύφους δανειστές. Στην επικίνδυνη αυτή τακτική της θα βρει απέναντι της, όχι μόνο τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, αλλά και το σύνολο της κοινωνίας».
Βασίλης Σταθούσης - Πρόεδρος της Ένωσης Εργαζομένων

Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Ε.Πα.Μ.: Έκτακτη Ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας

ΕΚΤΑΚΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ του Ε.Πα.Μ.
Το ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ τάσσεται ολόψυχα και με όλες του τις δυνάμεις στο πλευρό των εργαζομένων του μετρό. Απέναντι στην πράξη ωμού αυταρχισμού του δικτάτορα Χατζηδάκη και της δωσιλογικής κυβέρνησης να προχωρήσει σε επίταξη των εργαζομένων στο μετρό, η μοναδική μας επιλογή είναι αγώνας μέχρις εσχάτων.

Η πράξη αυτή της κυβέρνησης συνιστά ανοικτό πόλεμο εναντίον όλων των εργαζομένων και στην δυνατότητά τους να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και την ίδια τους τη ζωή.

Καλούνται όλα τα μέλη και οι φίλοι του ΕΠΑΜ, αλλά και ολόκληρος ο ελληνικός λαός, σε γενική επιστράτευση και επί τόπου παρουσία στο αμαξοστάσιο του μετρό (Κηφισού 94, απέναντι από τον ΟΠΑΠ).

Αυτή η μάχη ας γίνει η απαρχή για την Γενική Πολιτική Απεργία.
ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ!

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ Ε.Πα.Μ.

Διαβάστε περισσότερα »
                 ΕΚΤΑΚΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.
 
ΕΚΤΑΚΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ.
 
Το ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ τάσσεται ολόψυχα και με όλες του τις δυνάμεις στο πλευρό των εργαζομένων του μετρό. Απέναντι στην πράξη ωμού αυταρχισμού του δικτάτορα Χατζηδάκη και της δωσιλογικής κυβέρνησης να προχωρήσει σε επίταξη των εργαζομένων στο μετρό, η μοναδική μας επιλογή είναι αγώνας μέχρις εσχάτων.
Η πράξη αυτή της κυβέρνησης συνιστά ανοικτό πόλεμο εναντίον όλων των εργαζομένων και στην δυνατότητά τους να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και την ίδια τους τη ζωή.
Καλούνται όλα τα μέλη και οι φίλοι του ΕΠΑΜ, αλλά και ολόκληρος ο ελληνικός λαός, σε γενική επιστράτευση και επί τόπου παρουσία στο αμαξοστάσιο του μετρό (Κηφισού 94, απέναντι από τον ΟΠΑΠ).
Αυτή η μάχη ας γίνει η απαρχή για την ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ.

ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ!
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
  
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΜ
 
 
Μ
Διαβάστε περισσότερα »

Στην Ελλάδα της κρίσης δεν μπορείς ούτε να πεθάνεις

Ομάδες αλληλεγγύης συγκροτούνται στην Αθήνα για την ταφή μόνων και φτωχών ανθρώπων. Σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία» αρκετοί νεκροί παραμένουν άταφοι για μέρες, ενώ στο Γ’ Νεκροταφείο δημιουργήθηκε ζώνη με φθηνούς τάφους προς 218 ευρώ την τριετία.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, η σορός συμπολίτη μας (τα στοιχεία του οποίου δημοσιεύει) χρειάστηκε να μείνει 9 μέρες άταφη μέχρι να συγκεντρωθούν τα χρήματα για την κηδεία. Την σκληρή πραγματικότητα περιγράφουν ιδιοκτήτες γραφείων κηδειών, λέγοντας ότι πληρώνονται με δόσεις και υποσχέσεις. Διότι ορισμένα ασφαλιστικά ταμεία καθυστερούν ακόμα και μήνες να δώσουν τα προβλεπόμενα. Επιπλέον, γράφει η «Ελευθεροτυπία», η οικονομική κατάσταση αρκετών δήμων –στους οποίους ανήκουν διοικητικά τα νεκροταφεία- δεν επιτρέπει την κάλυψη των εξόδων ταφής.
Ο ιδιοκτήτης γραφείων τελετών Ιωάννης Τσεσμετζής μιλώντας στην εφημερίδα αναφέρει: «Ο κόσμος δεν έχει χρήματα. Ζητούν την πιο απλή και φθηνή κηδεία, η οποία κυμαίνεται γύρω στα...
800 ευρώ. Και πάλι δεν θέλουν να πληρώσουν. Όταν υπάρχουν συγγενείς υπόσχονται ότι θα δώσουν τα χρήματα με δόσεις. Κάποιοι πληρώνουν με κάρτες, άλλοι πάλι μαζεύουν δανεικά. Μας δίνουν το λόγο τους πως θα πληρώσουν ώστε να γίνει η τελετή της κηδείας.
Ζητούν από το δήμο να τους παραχωρήσει μια θέση δωρεάν στο κοιμητήριο. Αν ο δήμος το επιτρέψει, γλιτώνουν από 200 ως 1500 ευρώ –τόσο κυμαίνεται η τιμή του χώρου για μία τριετία. Επειδή το γραφείο τελετών είναι συνοικιακό εν μπορούμε να αφήσουμε άταφους τους γείτονες. Ο ίδιος αναφέρει στην εφημερίδα: «ο κόσμος απευθύνεται στο γραφείο τελετών ρωτώντας “πόσο κάνουν ένα κουτί και τα λουλούδια...”. Τα αναγκαία για την ταφή.
Στο ρεπορτάζ έχει μιλήσει και ο υπεύθυνος κοιμητηρίων του δήμου Αθηναίων Νίκος Κόκκινος ο οποίος αναφέρει ότι στο Γ’ Νεκροταφείο γίνονται δωρεάν περίπου 4 κηδείες την εβδομάδα, αλλά αυτό αφορά μόνο όσους έχουν χαρτί απορίας. «Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με νεκρούς που παραμένουν στα αζήτητα. Υποχρεούνται τα γραφεία τελετών να τους παραλάβουν και να πληρωθούν από το υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο καθυστερεί να πληρώσει, με αποτέλεσμα τα γραφεία τελετών να μην τους δέχονται».
Επίσης και ο κ. Κόκκινος λέει ότι ο κόσμος πληρώνει το κόστος ταφής με πολύ μεγάλη δυσκολία. Αλλά οι δήμοι δεν μπορούν να υπερβούν τον κανονισμό λειτουργίας των κοιμητηρίων. Οπως γνωστοποίησε ο δήμος Αθηναίων άνοιξε νέους, φθηνούς τάφους στο Γ’ Νεκροταφείο για να εξυπηρετεί αυτές τις περιπτώσεις. Οι φθηνότεροι κοστίζουν 218 ευρώ την τριετία.
από την «Ελευθεροτυπία» μέσω "enikos.gr"

Διαβάστε περισσότερα »

ΕΛΛΑΔΑ: Η Σπιναλόγκα του Ευρωπαϊκού Νότου…

Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Τσακαλίδης/ FosPhotos
της Τζούλιας Λακοπούλου
Όχι! Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δεν είναι απλά δραματικό. Δεν είναι μία καταστροφή. Είναι μία τραγωδία!
Η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά υπερβεί με ένταση, το ρυθμό της σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημοσίου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας!
Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής - στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου – και την ακούραστη αντίσταση της, στις πολλαπλές μορφές...
καταπίεσης, που βίωσε εδώ κι έναν αιώνα και οι οποίες προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν, οι Ευρωπαίοι Εταίροι με τους εγχώριους υποστηρικτές τους κατάφεραν να την μετατρέψουν “σε Σπιναλόγκα του Ευρωπαϊκού Νότου”.
Ο Ελληνικός Λαός πεινάει, υποφέρει, πονάει, αυτοκτονεί, διασύρεται…
Τραγικές καταστάσεις εκτυλίσσονται καθημερινά στις γειτονιές της Αθήνας, με «πρωταγωνιστές» οικογένειες της διπλανής πόρτας τις οποίες, η ανέχεια και η έλλειψη πόρων τις υποχρεώνει να ζουν στο σκοτάδι επί ημέρες και εβδομάδες (κάποιες φορές και μήνες !) καθώς δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν το λογαριασμό της ΔΕΗ και τα “χαράτσια”.
Πριν από πέντε ημέρες, μέσα στο τραίνο για την Ομόνοια, μπήκε μία νέα γυναίκα  35-40 χρόνων το πολύ. Το βαγόνι ήταν σχεδόν άδειο. Πήγε στη γωνία, γύρισε το πρόσωπό της στο παράθυρο κι άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Κτύπησε το τηλέφωνό της και ακούστηκε να λέει: «…έπεσα στα πόδια του, του είπα ότι είμαι άνεργη, του έδειξα τα χαρτιά, του είπα ότι έχω τρία μικρά παιδιά, ότι ο άντρας μου σκοτώθηκε πριν από ενάμισι χρόνο σε τροχαίο, δεν έχω να πληρώσω, κάνε μου μικρές δόσεις, μην αφήνεις τα παιδιά μου στο σκοτάδι, κλαίνε, παγώνουν… δεν έχεις αίμα στις φλέβες σου; Μ’ έδιωξε σαν το σκυλί…».
Δεν πρόλαβα να της μιλήσω, να της πω ότι κάτι θα γίνει, ότι δεν είναι μόνη της, ότι θα βρεθεί λύση… Κατέβηκε στο Μοναστηράκι και χάθηκε… σα να ήτανε φιγούρα από τοπίο στην ομίχλη…
Η τραγική αυτή κατάσταση, που καθημερινά χειροτερεύει, δεν οφείλεται ούτε στην παγκόσμια  κρίση, ούτε στην Ευρωπαϊκή. Οφείλεται στα οικονομικά και πολιτικά εγκλήματα, που έγιναν και γίνονται, από συγκεκριμένους κυβερνώντες, δημόσιους λειτουργούς  και μία – μικρή – μερίδα Ελλήνων! Κανείς από αυτούς που τους «έχουμε» δώσει το τιμόνι της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια, δε μείωσε ούτε πάταξε τη φοροδιαφυγή, τη δασμοδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, τη διαφθορά, την αλόγιστη σπατάλη. Τι να πρωτοαναφέρεις, Siemens, μίζες εξοπλιστικών προγραμμάτων, κατασπατάληση κοινοτικών πόρων, παράνομες επιδοτήσεις, δομημένα ομόλογα, Βατοπέδι, Ολυμπιακά Ακίνητα, νόμοι που ψηφίστηκαν για να καλύψουν τους «ημέτερους με τις off shore εταιρείες; Μακρύς ο κατάλογος! Θα πρέπει η Ελλάδα να μετατραπεί σε μία απέραντη φυλακή…
Αντ’ αυτού, όμως, κατάφερα να μετατρέψουν, όλοι αυτοί, την Ελλάδα σε κρεματόριο  ψυχών και σωμάτων… Τα στοιχεία της Euro Stat είναι αδιάψευστος μάρτυρας και κατήγορος…
1) Οι αυτοκτονίες έχουν φτάσει – με τα επίσημα στοιχεία, γιατί υπάρχει και “η σιωπή των αμνών” – τις 4.000! Κάθε δύο μέρες αυτοκτονούν τρεις άνθρωποι!
2) Η ραγδαία αύξηση της ανεργίας έχει αγγίξει – σύμφωνα με τη Euro Stat – το 26% και μαστίζει ιδιαίτερα τους νέους και τις γυναίκες!
3) Η φτωχοποίηση του πληθυσμού είναι δραματική! Σύμφωνα, πάλι με τη Euro Stat, τρία εκατομμύρια Έλληνες ζουν στο όριο της φτώχειας και ένας στους τρεις Έλληνες δεν καλύπτει ούτε τις βασικές του ανάγκες (διατροφή και στέγαση).
Η εικόνα που παρατηρεί κάποιος στις ουρές των συσσιτίων, είναι το λιγότερο σοκαριστική… Άνθρωποι καλοντυμένοι, με αξιοπρεπή εμφάνιση, εκπρόσωποι της – άλλοτε – μικρομεσαίας αστικής τάξης, περιμένουν υπομονετικά για λίγο φαγητό!  Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό εντός της Ευρωζώνης (χειρότερη εικόνα εμφανίζουν μόνο πέντε χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ: Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, Λεττονία, Λιθουανία).
4)Το 55,4% του πληθυσμού έχουν αδυναμία πρόσβασης στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη!
Καρκινοπαθείς και άτομα με σοβαρά, χρόνια και αυτοάνοσα νοσήματα μένουν χωρίς φάρμακα! Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών προειδοποιεί… Έστειλε μέχρι και αναφορά στον ΟΗΕ! Φωνή βοώντος…
5) Η τριμερής κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη (όπως και οι προηγούμενες…) έχουν προχωρήσει σε στάση πληρωμών, τόσο των ιατρών του ΕΟΠΥΥ, όσο και των φαρμακοποιών και του νοσηλευτικού προσωπικού των νοσοκομείων.
6)  Ο υποσιτισμός των παιδιών αγγίζει τα όρια των τριτοκοσμικών χωρών…
Η ανθρωπιστική κρίση που αποσοβεί στη χώρα μας παραπέμπει σε εικόνες της Κατοχής!
Τα τρία τελευταία χρόνια η Γερμανία, το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, με την αρωγή των κυβερνήσεων Παπανδρέου-Παπαδήμου-Πικραμένου-Σαμαρά, μετέτρεψαν μεθοδικά, σχεδιασμένα και με απόλυτη επίγνωση και δόλο, σε πειραματόζωο έναν λαό αξιοπρεπή και υπερήφανο.
Η τιμωρία των όσων με τις αποφάσεις τους και τις πράξεις τους οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, δεν είναι ζήτημα εκδίκησης, αλλά δικαιοσύνης και κυρίως αποτελεσματικότητας των αλλαγών που απαιτούνται για την έξοδο από την κρίση και την ανασυγκρότηση της χώρας!

από το "tvxs.gr"
Διαβάστε περισσότερα »

Ο Πρετεντέρης, η ηθική και οι ηθικοί αυτουργοί

του Κώστα Βαξεβάνη
Όταν πρόκειται να «θάψουμε» κάποιον συνάδελφο, συνηθίζουμε να ξεκινάμε λέγοντας «ο τάδε είναι πολύ καλός συνάδελφος αλλά…». Ε λοιπόν, ο Γιάννης Πρετεντέρης δεν είναι καλός συνάδελφος. Καθόλου καλός συνάδελφος. Είναι ένας κομψευόμενος κύριος, καλός χειριστής της πένας περισσότερο, παρά της τηλεοπτικής εικόνας στην οποία πολλές φορές εμφανίζεται αμήχανος αν κάποιος του ζητήσει τα ρέστα, αλλά καλός δημοσιογράφος δεν είναι. Και δεν είναι όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί κατανοεί κάτι συγκεκριμένο ως δημοσιογραφία. Την προώθηση μιας πολιτικής ατζέντας και μάλιστα της ατζέντας πάντα της εξουσίας. Από το βαθύ έως το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και από την Καραμανλική ΝΔ έως τη σημερινή με την Ευαγγελική συνιστώσα, ο Πρετεντέρης έχει ένα στασίδι δίπλα στην κυρίαρχη αντίληψη.
Προφανώς και δεν αναφέρομαι στο δικαίωμά του να εκφράζει πολιτική άποψη. Είμαι υπέρ της άποψης στη δημοσιογραφία, αρκεί να είσαι τίμιος με τον αναγνώστη, τον τηλεθεατή ή τον ακροατή σου. Να κάνεις ξεκάθαρο πως είναι η άποψή σου και όχι το ρεπορτάζ, η αλληλουχία...
των πραγματικών γεγονότων. Επίσης είναι διαφορετικό πράγμα να πίνεις έναν καφέ με κάποιον πολιτικό και να ενημερώνεσαι, απ” το να γίνεσαι το κουλουράκι στους πρωινούς καφέδες στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ο Γιάννης Πρετεντέρης «βγήκε» στην ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, πριν από αρκετά χρόνια. Για αρκετά χρόνια σημείωνε χαμηλές τηλεθεάσεις. Ο Πρετεντέρης ήταν η εικόνα ενός άγγλου λόρδου, στον καραγκιοζ μπερντέ της κιτρινίζουσας ιδιωτικής τηλεόρασης. Εν ολίγοις, ο Πρετεντέρης, όπως όλοι έλεγαν, δεν θα ήταν στην τηλεόραση αν την εποχή εκείνη δεν ήταν μια επιλογή των εκδοτών και όπως αποδείχθηκε αργότερα, μια χρήσιμη επιλογή.
Όταν πριν από δύο μήνες δημοσιεύσαμε τη λίστα Λαγκάρντ, ο Πρετεντέρης έγραψε ειρωνικά στα έντυπα του ΔΟΛ πως η δίωξη εναντίον μου, έκανε γνωστό ένα περιθωριακό περιοδικό όπως το HOT DOC. Του ζήτησα τότε να μου θυμίσει μια δημοσιογραφική επιτυχία του, για να τον μιμηθούμε. Και το εννοούσα.
Το HOT DOC είναι μια άγνωστη μορφή δημοσιογραφίας για τον Γιάννη Πρετεντέρη. Επίσης το HOT DOC, δεν δημοσίευσε ποτέ (ούτε θα το κάνει) ρεπορτάζ που δεν έχει γίνει. Τα έντυπα στα οποία εργάζεται είναι αυτά που δημοσίευσαν ρεπορτάζ από την επίσκεψη Ερντογκάν στην Αθήνα που δεν έγινε ποτέ, διανθίζοντάς τα μάλιστα με περιστατικά γελώτων μεταξύ Ερντογάν και Καραμανλή. Αλλά για να επιστρέψω στον Πρετεντέρη, δεν μάτωσε ποτέ για κανένα ρεπορτάζ ή είδηση. Δεν ίδρωσε για καμιά καταγραφή της πραγματικότητας. Με αυτό το ύφος του ανθρώπου που δυσανασχετεί γιατί δεν γεννήθηκε σε άλλο σημείο της Εσπερίας αλλά στην μίζερη Ελλάδα, μεταφέρει τις αναζητήσεις του κύκλου του και πολύ περισσότερο τις διαθέσεις του κύκλου του, ως δημοσιογραφική πραγματικότητα. Δικαίωμά του. Υπάρχει άλλωστε μια αρκετά μεγάλη ομάδα δημοσιογράφων, που όπως θα έλεγε και ο Μπρεχτ, χορτάτη η ίδια μιλάει στους πεινασμένους για τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν.
Στην πρόσφατη εκπομπή του, όπου φιλοξένησε τον Δένδια χωρίς αντίλογο ούτε για τα προσχήματα, ο Πρετεντέρης δεν εξέφραζε την άποψή του. Προσπαθούσε να βγάλει από τη δύσκολη θέση τον Δένδια που δεν μπορούσε από μόνος του να αποδώσει ευθύνες σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους για την τρομοκρατία και του έδινε πάσες. Ο Πρετεντέρης δεν έβαζε στο τραπέζι ερωτήματα, αλλά οδηγούσε την συζήτηση, με συγκεκριμένη σκόπευση. Όχι ως δημοσιογράφος, αλλά ως κουτσομπόλα. Ρωτούσε ποιος μπορεί να είναι πίσω από τις επιθέσεις, ποιος τέλος πάντων ερωτοτροπεί με αυτούς τους χώρους; Ακριβώς όπως οι κουτσομπόλες του επαγγέλματος που χρόνια τώρα ρίχνουν στην πιάτσα διάφορες αισχρές φημολογίες για τον ίδιο. Έτσι ακριβώς το έκανε.
Ο Πρετεντέρης έφτασε επίσης στο σημείο να κατηγορήσει ως ηθικούς αυτουργούς των επιθέσεων στο Mall όσους έχουν κατά καιρούς γράψει πως το Mall είναι παράνομο. Εννοώντας βέβαια κι εμάς. Γιατί εμείς είχαμε τα κότσια να γράψουμε πως το Mall του κυρίου Λάτση από τη δημιουργία του ως σήμερα είναι παράνομο και έγινε ως Ολυμπιακό έργο μόνο και μόνο για να πάει σε αυτόν. Από τον Βενιζέλο φυσικά. Και πως ακόμη πολλές από τις παρανομίες του Mall τακτοποίησαν δια νόμου δύο υπουργοί για τους οποίους ο ίδιος έχει πλέξει εγκώμια. Αυτή την είδηση δεν την έγραψε ούτε ο ίδιος, ούτε τα Μέσα στα οποία εργάζεται. «Αναρωτιέμαι» είπε με νόημα «αν όλα αυτά τα δημοσιεύματα ότι το Mall είναι παράνομο, έχουν παίξει το ρόλο τους. Δεν ξέρω». Μα αυτή δεν είναι η δουλειά του; Να ξέρει; Να ενημερώνει τον κόσμο; Όχι για τον πιθανό ρόλο των δημοσιευμάτων αλλά για την βέβαιη παρανομία.
Δεν περιμένω από τον Πρετεντέρη να κάνει εκπομπή για το Mall και να ρωτάει τον Βενιζέλο τι ακριβώς νομοθέτησε. Ούτε να εκθέσει στο τραπέζι του στούντιο, το ίδιο το τραπέζι με τα δείπνα του. Περιμένω όμως στο μέλλον να είναι προσεκτικός. Εκτός αν θέλει να πιστεύει πως μιλώντας για «ηθικούς αυτουργούς», σχετίζεται αυτομάτως και με κάτι ηθικό.

από το "Κουτί της Πανδώρας"

Διαβάστε περισσότερα »

Σεμινάρια του Ε.Πα.Μ.

Άκρως ενδιαφέρουσα η πρώτη από τις διαλέξεις του Δ. Καζάκη στα σεμινάρια του Ε.Πα.Μ. με θέμα: "Οι διεθνείς σχέσεις και η ιστορική τους γέννηση" στις 23-01-2013.

Ο κ. Καζάκης άρχισε την σειρά διαλέξεων του βασιζόμενος σε βιβλίο του Ευγένιου Β. Τάρλε, (Ρώσος/Σοβιετικός Ιστορικός ο οποίος κατέγραψε την Ιστορία της εποχής που μελετάμε).

Στην συνέχεια έθεσε τα βασικά κριτήρια μελέτης της Ιστορίας ώστε να έχει ο μελετητής τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, τα οποία είναι τα εξής:

  1. Το κριτήριο της ιστορικότητας, δηλαδή το να μελετάμε την Ιστορία στις λεπτομέρειές της, ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε ποιες δυναμικές εκφράζονται.
  2. Το κριτήριο της ολότητας, δηλαδή να μελετάμε την ολότητα της Ιστορικής περιόδου και να μην εστιάζουμε σε σημεία που τυχόν  ενδιαφέρουν η μας συμφέρουν, κάτι το οποίο είπε, έχει χαθεί από τις σημερινές σπουδές. Η έλλειψη του, δημιουργεί προβλήματα κατανόησης σε πολλές πτυχές.
  3. Το κριτήριο της κυρίαρχης τάσης, δηλαδή να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τις διάφορες τάσεις που υπάρχουν στην Ιστορική κατάσταση, και από αυτές να διακρίνουμε ποια είναι η κυρίαρχη τάση, η οποία διαμορφώνει τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν. 
  4. Το κριτήριο της ταξικότητας - ποιες τάξεις διαμορφώνονται και συμμετέχουν στην ιστορική περίοδο και ποια τα συμφέροντα των διαφόρων τάξεων που εκφράζονται κατά της Ιστορική περίοδο που μελετάμε.
  5. Το κριτήριο το οποίο ονομάζει "κριτήριο της κομματικότητας", όπου ο όρος "κομματικότητα" δεν έχει την σημερινή έννοια του όρου. Αυτή το κριτήριο είναι η δυνατότητα του παρατηρητή να διακρίνει σε ποια συμφέροντα ή/και πλευρά είναι ταγμένες και στρατευμένες οι διάφορες ομάδες, με ποιο τρόπο στρατεύομαι. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει ουδετερότητα, και όλοι αναγκαστικά παίρνουν το μέρος μιας πλευράς είτε εκούσια είτε ακούσια.

Στην συνέχεια εξήγησε ότι πρέπει να βλέπουμε την Ιστορία όχι κάτω από μόνο μία και...
μόνο οπτική γωνία, για παράδειγμα τις σχέσεις κρατών, η την γεωπολιτική (η οποία δεν είναι επιστήμη) και να μην αποδεχόμαστε εκ προοιμίου ότι η δικιά μας μοναδική οπτική γωνία είναι η το πιο σημαντικό η κυρίαρχο στοιχείο η φαινόμενο.

Ενδιαφέρουσα ήταν η ανάλυση της εποχής περί το 1648 (Συνθήκη της Βεστφαλίας)  και του Τριακονταετούς πολέμου η οποία οδήγησε σε ριζικά διαφορετική αντίληψη της έννοιας της εξουσίας και που στο τέλος έφερε την εποχή των σύγχρονων πόλεων και ένα νέο οικονομικό καθεστώς.

Ενώ μέχρι τότε το κυριαρχικό δικαίωμα του άρχοντα ήταν στην βάση του θρησκευτικό (βασιλέας ελέω θεού), το 1648 περνάμε πλέον από το φεουδαρχικό στο απολυταρχικό κράτος όπου η εξουσία του μονάρχη κατανοείται να είναι "ελέω λαού". Κάτω από αυτήν την νέα θεώρηση, ο Λαός εκφράζεται μέσα από τον μονάρχη και το σύνολο  αυτό αποτελεί την έννοια Έθνος και ως εκ τούτου ο Λαός που είναι μέρος του συνόλου της εξουσίας, που όμως δεν θεωρείται (από τις άρχουσες τάξεις) ότι έχει την δυνατότητα να κάνει μόνος τους τις επιλογές του.

Αυτό όμως οδήγησε στην ριζική αλλαγή της συνειδητοποίησης της φύσης του ίδιου του Λαού από τον ίδιον το Λαό, με ένα από τα αποτελέσματα να είναι η Αγγλική επανάσταση. Ο Λαός τότε άρχισε να συνειδητοποιεί αυτός είναι που ότι δίνει εξουσία και νομιμοποίηση στον μονάρχη και ως εκ τούτου ο Λαός έχει την εξουσία να έχει γνώμη για τον μονάρχη. Βεβαίως η κατάσταση ήταν μακριά από την ιδανική και έτσι εισήλθαν διάφορα συμφέροντα όταν ο Λαός έκφρασε αυτή την νέα κατανόηση.

Λόγω όλων αυτών των αλλαγών, η οικονομία δεν μπορούσε να στηρίζεται στο μοναρχικό δικαίωμα πλέον, όπως και πάνω στην ιδέα του μονοπώλιου της γης, και έτσι πάνω στην αμφισβήτηση αυτή στηρίχθηκαν οι οικονομικές θεωρία της εποχής. Όμως η κατάσταση των διανοούμενων της εποχής ήταν μια διφυής, γιατί άλλα έγραφαν και άλλα έκαναν, δηλαδή ενώ κατάγγελλαν τα παλαιού τύπου μονοπώλια, στην πράξη δημιουργούσαν άλλα, νέου τύπου.

Τέλος, αναφέρθηκε εκτενώς στην γέννηση της σύγχρονης οικονομίας η οποία δεν ήταν ειδυλλιακή, αλλά αιματηρή μετά από 80 χρόνια σφαγής που συνεχίστηκε με άλλα 30 χρόνια πανευρωπαϊκής σφαγής με αποτέλεσμα την μείωση του πληθυσμού κατά ένα τρίτο, την καταρράκωση των αγροτών και την μαζική μετακίνησή τους στις πόλεις.

Κατά την εποχή αυτή, οι μονάρχες είχαν ανάγκη από χρυσό (και ως εκ τούτου αποικίες) για να υποστηρίζουν τον πόλεμο με πιο αποτελεσματική παραγωγή όπλων και μισθοφόρους. Όλα αυτά γέννησαν την σύγχρονη πόλη και ως εκ τούτου άνθισε η οικονομία των πόλεων.
Έτσι διαμορφώθηκε η κοινωνικοοικονομική βάση για να αναπτυχθεί ένα νέο οικονομικό σύστημα στο οποίο πατούσε το απολυταρχικό κράτος στο οποίο την απόλυτη εξουσία δεν έχει πλέον ο μονάρχης αλλά οι τυχοδιώκτες, αργυραμοιβοί κλπ.
Ακολούθησαν ερωτήσεις, απορίες και τοποθετήσεις και δόθηκαν εκτενής και ενδιαφέρουσες απαντήσεις από τον κ. Καζάκη.










Διαβάστε περισσότερα »

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ

ΟΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΕΜΠΡΟΣ
ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ


Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Μόνο αν μας χωρίσουν μπορούν να μας νικήσουν...


Κοιτάζω την χώρα μου, την άλλοτε περήφανη να έχει ξεπέσει και από αρχόντισσα τιμημένη και ξακουστή, σήμερα την βλέπω να ξεπέφτει σαν πόρνη και να κυλιέται στα βρωμερά σεντόνια του νεκροκρέβατού της, στο πορνείο της ζωής και στο απόκαμα της ιστορίας, όπου οι νταβάδες ορίζουν την αξία του καθενός και αποφασίζουν -κατά το πώς τους ίδιους συμφέρει- με ποιο βδέλυγμα θα κοιμηθεί η άλλοτε όμορφη κυρά, πόσες φορές θα φτύσει την ψυχή της για την βρωμιά που λούζεται η ίδια, για την ατιμία που περνάνε τα παιδιά της… ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα βρεθεί εκείνος που θά ‘χει το θάρρος να σταματήσει όλους όσους θέλουν επάνω της να βγάζουν την βρωμιά της ψυχής τους και τα ανείπωτα γούστα τους. Και ξέρει πως όταν οι νταβατζήδες θελήσουν, θα την πετάξουν σε έναν ανθρώπινο βόθρο για να ζήσει ντροπιασμένη…

Διακονιάρης της καρδιάς και της ψυχής μου αποφάσισα να γίνω, όταν περπατώντας στους δρόμους μιάς πόλης που ζει έναν αόρατο πόλεμο, ένιωσα δύο ψιχάλες βροχής στο πρόσωπό μου, και θυμήθηκα πως είμαι ζωντανός κι έχω χρέος να ακούσω τα προστάγματα της καρδιάς, την ικεσία της ψυχής, εκείνη την βουβή προσευχή που μου ζητά να ζήσω… Μα περισσότερο ακόμη να κοιτάξω τα δικά σου μάτια, να διαβάσω όλα εκείνα τα μηνύματα που μου στέλνουν.

Μέσα σε αυτόν τον θόρυβο της σιωπής που μας ζώνει, πρέπει να βρούμε την καθαρότητα από το φως της ψυχής μας και συνάμα να πάψουμε να κοιτάζουμε κάτω και να σηκώσουμε το βλέμμα μας στ’ αστέρια, να τολμήσουμε να κοιτάξουμε μέσα από την προσευχή μας τον ήλιο και το φως που θα διώξει το σκοτάδι της σύγχυσης στο οποίο σήμερα είμαστε βυθισμένοι. Να τολμήσουμε να δούμε στον καθρέφτη το τραγικό μας είδωλο, που κομμένο στα δύο αλληλοσπαράσεται και μας καταστρέφει.

Πρέπει, αδελφέ, να μάθουμε ποια είναι όλα εκείνα που μας ενώνουν και να ξεχάσουμε όσα βάζουνε οι άλλοι ανάμεσά μας για να μας χωρίζουν. Αν δεν κάνουμε το αυτονόητο, τότε οι δαίμονες που απειλούν τη ζωή μας, μα πιότερο την ίδια μας την ψυχή, θα βρούνε πεδίο λαμπρό για να μας ταλαιπωρήσουν όσο δεν χωράει τ’ ανθρώπου ο νους, στην παγωμένη κόλαση που μας ετοίμασαν να ζήσουμε όλοι μας, μα ο καθένας μονάχος…

Τι μας κάνουν αυτοί οι δαίμονες; Το έχουμε καταλάβει;  Μας έχουνε βάλει τον έναν απέναντι στον άλλο, αδέρφια να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο και να ξεχνάμε πως οι δεσμώτες μας χωρίς ντροπή μας είχανε ομολογήσει ότι "θα συμμαχήσουν με τον διάβολο"... Και καθόμαστε να σκεφτούμε την μέρα που έρχεται, μα τίποτε δεν κάνουμε για την ημέρα που ζούμε. Χωριζόμαστε σε ψεύτικα στρατόπεδα, όπου μας στείλαν με τα συνθήματά τους και ξεχνάμε πως το δικό μας το στρατόπεδο είναι με την πατρίδα μας και με κανέναν άλλο. Μιλάμε με μεγάλα λόγια, ο καθείς έχει τα δικά του, για το πως θα χτίσουμε ένα όμορφο αύριο και ξεχνάμε την φρίκη που σήμερα μέσα της βυθιζόμαστε.

Κομμάτια την πατρίδα μας κάνουμε οι ίδιοι και καμωνόμαστε πως τάχα δεν το γνωρίζουμε, πως τάχα άλλοι είναι οι εχθροί της. Κι αν εσύ αδελφέ μου θέλεις να είσαι στ' αριστερά, τρέξε να συνταχθείς εκεί που το μυαλό σου ορίζει. Κι αν εσύ πατριώτη θέλεις να είσαι στα δεξιά, μην το ξανασκεφτείς, και κάνε όπως ο λογισμός σου ορίζει. Κι αν υπάρχουν κι άλλοι που θέλετε στο κέντρο να συνταχτείτε, τρέξετε να γίνετε στρατιώτες του κέντρου. Συγχωρείστε με όμως, αγράμματος είμαι, εγώ θα τρέξω να συνταχτώ με την πατρίδα μου, με την οικογένειά μου, με τους προγόνους μου που πρόταξαν αυτήν όταν οι εχθροί μας τους βάλανε να διαλέξουν. Κι εγώ εκεί θα καθήσω στο πλευρό της πατρίδας μου, γιατί δεν αντέχω να έχω απέναντι τ' αδέρφια μου. Προτιμώ να βλέπω απέναντί μου εχθρούς και αν είναι να πέσω, ας πέσω παλεύοντας εκείνους κι όχι το αίμα μου, τους συμπατριώτες και τ' αδέλφια μου.

Αυτά μου λέει η καρδιά μου να κάμω, αυτά μου προστάζει η ψυχή μου, αυτά βλέπω στα μάτια των παιδιών... Κι αν κάμω λάθος, προτιμώ το κρίμα στο λαιμό μου, παρά στον συμπατριώτη μου. Έτσι, ξεκινώ από το σήμερα να παλεύω τους δαίμονες που πάνε να με κάνουνε δικό τους. Αύριο, θα ξέρω πως πάλεψα και νίκησα ή... έχασα. Αλλά, θα έχω παλέψει για την πατρίδα μου και όχι για εκείνους, για το ψευτορωμέικο, που ανάλογα με το συμφέρον τους την εμπορεύονται. Το Σκοτάδι είναι εδώ και θα είναι μακρύ, βαθύ και γεμάτο τρόμο, αν το επιτρέψουμε εμείς...



Διαβάστε περισσότερα »

Ο δρόμος μας περιμένει

"Μην είσαι παλαβός, Μπραϊμάκι μου, άσε τους Ρωμιούς να σκοτώνουνται αναμεταξύ τους. Δεν έχει ξοφλημό, ανάθεμά τη για ράτσα! Πόσα χρόνια, πάππου πρόσπαππου, πολεμούμε να την ξεκάνουμε; Τί καταφέραμε; Τον κακό μας τον καιρό! Έναν ξεριζώνεις, δέκα φυτρώνουν... Αν δεν σκοτωθούν, σου λέω, αναμεταξύ τους, σκοτωμό δεν έχουν. Τους αφήνω, το λοιπόν, κα σκοτώνουνται. Κι άμα βγάλουν καλά καλά τα μάτια τους, καβαλικεύω τη φοράδα μου και πάω και βάνω τάξη. Κατάλαβες; Σου τα λέω αν αξιωθείς και γίνεις κι εσύ καμιά φορά Αγάς σε ρωμαίικο χωριό, να ξερεις μωρέ, πώς να φέρνεσαι με τους Ρωμιούς"
Νίκος Καζαντζάκης
Το έχει η μοίρα μας, αδελφέ. Ποτέ δεν λέμε σε άλλους τι να κάνουν, αλλά πρώτοι εμείς δείχνουμε το πως να το κάνουν. Έτσι και σήμερα, εσύ κι εγώ, έχουμε χρέος να δείξουμε στους άλλους λαούς πως θα διώξουν από πάνω τους την βία που απειλεί να καταστρέψει τις ζωές τους. Η ιστορίας μας έχει τιμήσει πολλές φορές για να την τιμήσουμε. Και ετούτη η φυλή, η δικιά μας, τιμήθηκε πολύ και μισήθηκε περισσότερο, επειδή δεν έκανε πίσω στα μεγάλα καλέσματα, σε εκείνα που άλλοι λυγίζανε μόνο στην όψη τους...

Με στήριγμα την πίστη μας στον Θεό μας, στον συνάνθρωπό μας, με σεβασμό στους προπάτορές μου και με ευθύνη στο παρόν και στο μέλλον εκείνων που τους οφείλουμε να παραδώσουμε ακέραια όσα παραλάβαμε, οφείλουμε να σηκωθούμε όρθιοι και να τολμήσουμε να αντιπαλέψουμε τον επαίσχυντο νέο δυνάστη και τους υπηρέτες του που σήμερα με περίσσιο θάρρος μας παίρνουν την πατρίδα. Την πατρίδα που πλήρωσε με αίμα την ελευθερία της και που όπως είπε ο γέρος του Μοριά "ο θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω".

Κι εμείς, που κάναμε μεγάλα λάθη, σήμερα πρέπει να τα διορθώσουμε και να πάρουμε τον δρόμο που μας περιμένει. Δώσαμε τα προγονικά μας θυσία στον μαμωνά και τα αστραφτερά μπιχλιμπίδια, τους καθρέφτες και άλλα ταπεινά. Αλλάξαμε τα μεγάλα με τα μικρά και ήρθε η ώρα τώρα να δούμε το λάθος και να φέρουμε την τάξη, την ηθική, τους άγραφους νόμους  κι όλα εκείνα για τα οποία μας μίσησαν και μας επιτέθηκαν ξανά και ξανά εκείνοι που μετράνε τη γη με το χρήμα και όχι με την αξία του άνδρα και της γυναίκας που περπατά επάνω της.

Αν γρήγορα δεν κάνουμε την δική μας προσωπική "ανάσταση", κοιτώντας προς το χρέος μας και τηρώντας την πίστη μας στους γραπτούς και άγραφους νόμους, αν δεν τολμήσουμε έμπρακτα να παλέψουμε για το θεόσδοτο δώρο της ανθρώπινης ελευθερίας, αν δεν σταθούμε όρθιοι στον σύγχρονο στίβο για να δώσουμε την μάχη μας στο ραντεβού μας με την ιστορία, αν δεν παλέψουμε για τα ιδανικά και τα άγιά μας, αν δεν αντιταχθούμε στο ψευτορωμέϊκο που απειλεί να μας συνθλίψει, τότε δεν θα είμαστε απλώς άξιοι της μοίρας μας, αλλά ανάξιοι να σταθούμε μπροστά στον σημερινό σταυρό του προσωπικού μας μαρτυρίου που στήθηκε για να μας δώσει την ευκαιρία να παλέψουμε με τους δαίμονές μας και να βγούμε νικητές.

Αυτή η ράτσα, η δική σου και η δική μου, δεν περιμένει την ελπίδα να έρθει, αλλά την γεννά. Και σήμερα μιά γέννα γίνεται κι ο πόνος είναι πολύς κι άμαθος όπως είμαι εγώ με πλησιάζει ο φόβος, αλλά σαν είμαστε μαζί, τότε μας τρέμει ακόμη και ο χάρος...  Έτσι είναι η φυλή μας. Έτσι ήταν από πάντα. Κι αυτό είναι το μεγάλο χρέος. Να σταθούμε όρθιοι και να τιμήσουμε εκείνους που μας έδωσαν λεύτερη πατρίδα για να ζούμε. Να σταθούμε ορθοί και να δώσουμε ακέραια όσα παραλάβαμε στους επόμενους από εμάς.

Όλα αυτά δεν τα βάζουμε σε καλούπια. Ούτε τους προγόνους, ούτε τους αγίους μας, ούτε την πίστη μας. Ναι, χαθήκαμε. Ναι, γελαστήκαμε... Αλλά τώρα σιμώνει η ώρα για να τιμήσουμε και να τιμηθούμε. Μαζί θα γράψουμε την ιστορία και να θυμάσαι πως θα την γράψουμε ορθοί κι έχοντας στο πλευρό μας το δίκιο και τον Θεό μας. Αλλιώς δεν μπορεί να γίνει. Αδελφωμένοι και πιασμένοι χέρι - χέρι θα μπούμε στην αρένα με τα θηρία. Και από αυτήν θα βγούμε νικητές, κόντρα στις μαύρες δυνάμεις που σήμερα διαφεντεύουν τα άλαλα, κόντρα στους "μαύρους" που θέλουν να μας βάλουνε χώρια για να μας λιανίσουν.

Σε ετούτο τον ακήρυχτο πόλεμο προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια της ψυχής μου κάθε φορά που γυρνάει η ματιά μου και συναντά Έλληνα να ματώνει άλλον Έλληνα, επειδή επιτήδειοι τους βάλανε απέναντι, να χτυπιούνται μεταξύ τους αντί να χτυπήσουν εκείνους που κάνουν σχέδια για πως να εχθρεύονται τ' αδέλφια. Τι κι αν το δάκρυ πέφτει στην καρδιά για να σβήσει τον πόθο του δίκιου που την φουντώνει, τι κι αν φωνάζει η ψυχή μας πως ετούτος ο δρόμος που σήμερα περπατάμε είναι λάθος. Ένα λάθος που πρέπει να τελειώσει όσο πιό γρήγορα γίνεται... 

Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, τίποτε καλό δεν πρόκειται να γίνει. Τίποτε που να μας βγάλει από την φυλακή που είμαστε. Την φυλακή που έχει αόρατους τοίχους που όλο και κλείνουν, μέχρι να μας λιώσουν. Την φυλακή που δεν έχει πόρτες και οι δεσμοφύλακες είμαστε οι ίδιοι. Την φυλακή που δεν τολμούν να ομολογήσουν την ύπαρξή της ούτε οι δικαστές που μας βάλανε μέσα της...

Εμπρός λοιπόν, να κάνουμε το πρώτο βήμα και να βγούμε από αυτή την φυλακή. Και να πάρουμε το δρόμο της αξιοπρέπειας και της λευτεριάς μας. Ο δρόμος μας καλεί. Και θά 'ναι δύσκολος, αλλά όμορφος και περήφανος. Θά 'ναι σκοτεινός, αλλά σύντομος κι ολόγιομος με φως στην άκρη του. Θα είναι δρόμος που εμείς πρέπει ν' ανοίξουμε για να ακολουθήσουν κι άλλοι, για να λυτρωθούν εκείνοι που προσμένουν από εμάς να ακολουθήσουμε τα βήματα της φυλής μας...

Εμπρός
λοιπόν, να ετοιμαστούμε. Ο αγώνας που έρχεται είναι δικός σου, είναι δικός μου, είναι δικός μας. 
Εμπρός λοιπόν, να μαζευτούμε. Να σταθούμε σε μία γραμμή, για να τελειώνουμε μαζί τους...  
Εμπρός λοιπόν, να ξεκινήσουμε. Να τους γυρίσουμε τις χάντρες τους και να πάρουμε πίσω την αξιοπρέπειά μας και την πατρίδα μας.

Κι ένα σου λέω, να το ξέρεις. Ετούτος ο δρόμος είναι ευλογημένος.

Διαβάστε περισσότερα »

Δεν ελπίζω τίποτα… Δε φοβούμαι τίποτα…


Γράφει ο Μιχάλης Τζανάκης*

«Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος».
(Ν. Καζαντζάκης, 1957)
«Ελπίζω τα πάντα, φοβάμαι τα πάντα, είμαι σκλάβος».
(Ελληνικός λαός, 2013)

«Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος». Οι οκτώ αυτές λέξεις, που είναι χαραγμένες στον τάφο του Ν. Καζαντζάκη είναι απ’ αυτές που συνιστούν και αποτελούν φιλοσοφία και στάση ζωής. Η φράση αυτή πέρασε παντού. Από την ντάπια (προμαχώνα) Μαρτινέγκο, πάνω στα Βενετσάνικα τείχη, βρέθηκε να κοσμεί κάθε είδους αντικείμενο σ όλον τον πλανήτη, κάτι σαν τη φωτογραφία-πορτρέτο του Τσε Γκεβάρα.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη φράση, αντιστρέφοντας τους όρους αλλά αφήνοντας ακέραιο το περιεχόμενό της ίσως. Είχε δίκιο ο μεγάλος Κρητικός να αποσείει την ελπίδα και το φόβο, προκειμένου να λευτερωθεί. Μέρα με τη μέρα η «ελπίδα» κι ο «φόβος» φαίνεται ότι μας υποδουλώνουν και πιο πολύ. Αυτά αποδεικνύονται πλέον τα δεσμά, που μας κρατούν ναρκωμένους και πειθήνιους, κατά τρόπο πλέον μαζοχιστικό να παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα, περιμένοντας άραγε τι;

Η «ελπίδα» και η περιβόητη πλέον «αισιοδοξία», λέξεις που «πιπιλίζουν» τα εργαστήρια κοινωνικής νάρκωσης-βλέπε ΜΜΕ- δεν είναι παρά συναισθηματικές καταστάσεις, οι οποίες απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα. Η «ελπίδα», όταν δεν έχει κάποιο έρεισμα, αλλά απλώς χρησιμοποιείται ως ισχυρό αναλγητικό, για να μη γίνεται αντιληπτή η πηγή του πόνου, μάλλον βλάπτει παρά ωφελεί. Όταν δε η «ελπίδα» κι η «αισιοδοξία» εκφράζονται κατά τρόπο χαζοχαρούμενο, τη στιγμή που η πληγή βαθαίνει και κακοφορμίζει, παύουν να είναι αφελή συναισθήματα, αλλά προφανώς υποκρύπτουν σκοπιμότητες από εκείνους που τα καλλιεργούν. Ποιες; Μα φυσικά τη διανοητική απονεύρωση της κοινωνίας, που υφίσταται οποιοδήποτε σαδιστικό και ηλίθιο «μέτρο», εναποθέτοντας τις «ελπίδες» της σε μια δι επιφοιτήσεως παρέμβαση του Αγίου Πνεύματος στις «σοφές» κεφαλές κάποιου Στουρνάρα ή κάποιου Τόμσεν, πράγμα λογικά και επιστημονικά αδύνατον. 

Τώρα αν κάποιοι, θεωρώντας ότι η «ελπίδα» δεν κοστίζει τίποτα και είναι τζάμπα, προφανώς σφάλλουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ανά τρίμηνο ανανέωση της ελπίδας (με κάθε επιθεώρηση των αφεντικών ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ), δια των δανείων που λαμβάνονται μας κοστίζει, όχι ακριβά αλλά πανάκριβα.

Όλοι όσοι πουλούν «ελπίδα» και «αισιοδοξία», είναι στην πραγματικότητα «φυκοπώλες», παριστάνοντας τους «μεταξοκορδελοπώλες». Αλλά προφανώς δεν το κάνουν από α-λογία και α-κρισία. Κερδίζουν χρόνο μέχρι το άλλο «τέρμινο», το οποίο, είναι γνωστό πως είναι αντίστοιχο του μελλοντικού «κάποτε», «όποτε» , μια πολύ ευέλικτη λέξη, με την οποία όλοι είναι ευχαριστημένοι: αυτός που την λέει δεν δεσμεύεται, αυτός που την ακούει ικανοποιείται, η συζήτηση λήγει. Εσύ σ αυτό το μεσοδιάστημα εν τω μεταξύ, δίνεις την περιουσία σου, χάνεις την εργασία σου, καταστρέφεις τη ζωή σου, ωστόσο σου παρέχεται- απλόχερα η αλήθεια είναι- «ελπίδα» και «αισιοδοξία», γνωστές επί το λαϊκότερον ως «αέρας κοπανιστός».

Ο «φόβος», απ' την άλλη, που μπορεί να κλιμακωθεί και να φτάσει ως την ύψιστη βαθμίδα του, αυτήν του «τρόμου», κατευνάζει τα πάντα σε βαθμό εξηλιθίωσης. «Φοβάμαι» σημαίνει πρακτικά υπακούω οποιονδήποτε για ο,τιδήποτε. 

Καθίσταμαι άθυρμα στα χέρια επιδέξιων παικτών, που με «παίζουν» κατά το δοκούν, με το μεγάλο γι αυτούς «άλλοθι» της εθελούσιας «συμμετοχής» μας σ αυτό το άθλιο παιγνίδι. Άλλωστε, πολύ πριν από μας ο Επίκτητος πρότρεπε τους ανθρώπους να «μη φοβούνται τον πόνο και το θάνατο, παρά μόνο τον ίδιο το φόβο». 

Όταν δε, ο φόβος αυτός είναι συλλογικός παίρνει το χαρακτήρα κανονικής παράκρουσης και προετοιμάζει την κοινωνική αυτοχειρία. Ο Έλληνας φοβάται και τρομάζει πλέον μη χάσει, αυτά που δεν έχει, που δεν πρόκειται ποτέ να έχει, που δε θα τον αφήσουν ποτέ να τα αποκτήσει εκείνοι, που τον φοβίζουν ότι θα χάσει κάτι ανύπαρκτο!!! Σκέτη παράκρουση. Μάλλον σκέτη δουλεία. Για ν ακριβολογήσουμε σκέτη εθελοδουλία. Αυτός είναι και ορισμός της «σκλαβιάς», απευκταίος στο καζαντζακικό απόφθεγμα .

Αν δεν απαλλαγούμε τάχιστα απ' την «ελπίδα» και το «φόβο», θα καταλήξουμε σύντομα στα σκλαβοπάζαρα της Ιστορίας- κι έχει πάρα πολλά αυτή να μας δείξει στις προθήκες της.

Ειδικά εμείς οι Ηρακλειώτες, ας κάνουμε μια βόλτα μέχρι τον τάφο του Καζαντζάκη στο Μαρτινέγκο κι ας ξαναδιαβάσουμε την επιτύμβια επιγραφή, με φόντο την κορφή του Γιούχτα. Καλό θα μας κάνει….

*Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος.

Διαβάστε περισσότερα »